در فیلم "شمال از شمال غربی" ساخته ی "آلفردهیچکاک" نمایی وجود دارد که دوربین در یک بیابان، یک خط آهن ِ خیلی دورتر از ایستگاه را نشان می دهد. در سکوت کامل.
هیچکاک فیلم برداری این بخش کوتاه را به عهده ی دستیارانش می گذارد و خود در هتل محل اقامت به کارهای دیگر می پردازد. دستیاران به محل می روند و فیلم برداری کرده و خوشحال و خندان از زود تمام شدن کار، بر می گردند. وقتی فیلم را به آلفرد نشان می دهند، می پرسد:
"پس صدای فیلم کو؟"
می گویند:
صدا؟ سکوت کامل بود. ما هم باند صدا را کلن قطع کردیم.
می گوید:
خیلی بیجا کردید. فردا بروید و دوباره فیلم برداری کنید. باند صدا را هم باز بگذارید.
چنین کردند.
و وقتی به هتل آمدند و به تماشا نشستند، دیدند زمین تا آسمان با فیلم دیروز متفاوت است.
فهمیدند که، سکوت هم صدا دارد.